Ukraynada insan hüquqları

Vikipediya, azad ensiklopediya
Naviqasiyaya keç Axtarışa keç

Ukraynada insan hüquqları və ya Ukraynada insan haqları (ukr. Права людини в Україні) — Ukrayna Konstitusiyasının “İnsan və vətəndaşın hüquqları, azadlıqları və vəzifələri” adlı 2-ci bölməsində rəsmi şəkildə təsbit olunmuş əsas insan hüquqları. Beynəlxalq ekspertlərin fikrincə, onların faktiki icrası müxtəlif amillərin mürəkkəb təzahürü səbəbindən çox arzuolunandır. Belə ki, korrupsiyalaşmış siyasi mühit, hakimiyyətdən asılı olmayan müstəqil məhkəmə sisteminin olmaması, mediada söz azadlığının kifayət qədər müdafiə olunmaması və s. belə amillərdəndir.

2017-2022-ci illər arasında "Freedom House" Ukraynaya 100 ballıq şkala üzrə 60-62 bal və ümumi reytinqi “qismən azad” verib. Seçki prosesləri üzrə reytinqlər ümumilikdə yaxşı olub, lakin korrupsiya və qanuni proseslərlə bağlı problemlər var. Daha sonra 2023-cü ildə onun reytinqini Rusiyanın Ukraynaya müdaxiləsi, Ukraynada hərbi vəziyyətin tətbiqi, habelə işçilər və kiçik və orta şirkətlər üçün bir çox hüquqi müdafiəni ləğv edən əmək məcəlləsi, habelə hökumətin media şirkətlərini və jurnalistikanı tənzimləmək səlahiyyətlərini gücləndirən qanun aşağı salıb. İşğalın əvvəlindən Rusiya Ukraynanın mülki əhalisinə qarşı müxtəlif hərbi cinayətlər törədib və işğal Ukraynaya və onun vətəndaşlarına ciddi humanitar təsir göstərib.[1]

Həm 2015-ci il yerli seçkilər, həm də 2019-cu il prezident seçkiləri ümumilikdə dinc, rəqabətli və ədalətli keçib, baxmayaraq ki, ictimai resurslardan sui-istifadə və səslərin satın alınması əlamətləri müşahidə olunsa da, media plüralizminə hələ tam nail olunmayıb.[2][3][4] Jurnalistlərə, vətəndaş cəmiyyəti fəallarına və azlıq qruplarının üzvlərinə hücumlar tez-tez baş verir və polisin reaksiyası adekvat deyil.[5]

2021-ci ildən etibarən jurnalistlərə və insan haqları müdafiəçilərinə qarşı cinayətlərin araşdırılması çox vaxt mühakimə ilə nəticələnmir və işgəncələrə görə cəzasızlıq geniş yayılmışdır.[6] Ayrı-seçkiliyə qarşı olan qruplar tərəfindən gender əsaslı və homofob zorakılıqlar, azlıqların dil hüquqları da narahatlıq doğurur.[7] Donbass müharibəsi zamanı hər iki tərəfinin törətdiyi hərbi cinayətlər mühakimə olunmayıb və Rusiyanın işğal etdiyi Krım Respublikasında fərqli fikir daşıyıcıları təqib olunur.[6]

Ümumi məlumatlar[redaktə | mənbəni redaktə et]

Ukrayna Respublikasının Konstitusiyası

Ukrayna Konstitusiyasına görə ölkə suveren və müstəqil, demokratik, sosial, hüquqi dövlətdir.[8]

Ukraynada insan hüquq və azadlıqları Ukrayna Konstitusiyasının “İnsan və vətəndaşın hüquqları, azadlıqları və vəzifələri” 2-ci bölməsində təsbit olunub. Ukrayna vətəndaşı öz ərazisində bütün hüquq və azadlıqlara malikdir və Ukrayna Konstitusiyasında nəzərdə tutulmuş bərabər vəzifələr daşıyır.

Konstitusiyaya görə, ali ictimai dəyər insan həyatı, sağlamlığı, şərəf və ləyaqəti, təhlükəsizliyi və toxunulmazlığıdır. İnsan hüquq və azadlıqlarının təmin edilməsi dövlətin əsas vəzifəsidir, bu isə dövlətin fəaliyyətinin mənasını və istiqamətini müəyyən edir.

Konstitusiyada deyilir ki, “vətəndaşlar bərabər konstitusiya hüquq və azadlıqlarına malikdirlər və qanun qarşısında bərabərdirlər. İrqinə, dərisinin rənginə, siyasi, dini və digər inanclarına, cinsinə, etnik və sosial mənşəyinə, əmlak vəziyyətinə, yaşayış yerinə, dil və ya digər xüsusiyyətlərinə görə imtiyazlar və məhdudiyyətlər ola bilməz” (maddə 24). Konstitusiyanın II bölməsi - İnsan və vətəndaş hüquqları, azadlıqları və vəzifələrinə həsr olunub.

Ukrayna Konstitusiyası aşağıdakı insan hüquqlarını təmin edir:

  1. Fərdi hüquqlar — bu hüquqların əksəriyyəti təbiidir, yəni şəxsin dövlətə mənsubiyyəti ilə bağlı deyil, 23-35-qədər olan maddələr;
  2. Siyasi hüquqlar — vətəndaşlıq vəziyyəti nəticəsində yaranır; bu hüquqların bəziləri əcnəbilər üçün məhdudlaşdırıla bilər, 36-40-qədər olan maddələr;;
  3. İqtisadi, sosial və mədəni hüquqlar, 41-54-qədər olan maddələr; ;
  4. Hüquqi təminatlar, 55-63-qədər olan maddələr;

Bütün insan hüquq və azadlıqları bərabər şəkildə qorunur, Konstitusiya hüquq və azadlıqların iyerarxiyasını müəyyən etmir. Qanunları bilməmək sizi hüquqi məsuliyyətdən azad etmir. Hüquqlar məsuliyyətlə birlikdə gəlir. Orada Ukrayna vətəndaşının vəzifələri aydın şəkildə müəyyən edilib.

Ukraynanın dövlət orqanlarının və vəzifəli şəxslərinin fəaliyyətində insan hüquq və azadlıqlarına riayət olunmasına nəzarət Ukrayna Konstitusiyasına uyğun olaraq, Ukraynanın İnsan Hüquqları üzrə Müvəkkili tərəfindən həyata keçirilir.[9]

Ayrı-seçkilik qanunla qadağandır. Cinayət Məcəlləsi insan və vətəndaş hüquq və azadlıqlarının müdafiəsini təmin edir.[10]

Tarixi[redaktə | mənbəni redaktə et]

1918-ci il aprelin 29-da Mərkəzi Rada Ukrayna Xalq Respublikasının Konstitusiyasını qəbul etdi.

1919-cu il martın 10-da 3-cü Ümumkrayna Sovetlər Qurultayı Ukrayna SSR-nin ilk konstitusiyasını qəbul etdi (son variantda Ümumkrayna Mərkəzi İcraiyyə Komitəsinin 14 mart 1919-cu il tarixli iclasında qəbul edilib).[11]

Ukrayna SSR-in ikinci Konstitusiyası 1929-cu il mayın 15-də qəbul edilib. O, zəhmətkeşlərin tam hakimiyyətini bərqərar etdi, xüsusi mülkiyyəti ləğv etdi. Ali qanun ölkənin SSRİ-yə daxil olmasını təsdiq etdi. Ümumittifaq orqanlarının və ümumittifaq qanunvericiliyinin aliliyi prinsipini möhkəmləndirdi.

Ukrayna SSR-in yeni Konstitusiyası yeni ittifaq konstitusiyasının qəbulundan sonra 1978-ci il aprelin 20-də qəbul edildi.

1995-ci il iyunun 8-də ölkə prezidenti Leonid Kuçma və parlamentin spikeri Aleksandr Moroz yeni konstitusiya qəbul edilənədək qüvvədə olan Konstitusiya Müqaviləsini imzaladılar.[12] Ukraynanın hazırkı Konstitusiyası 28 iyun 1996-cı ildə 2-ci çağırış Ukrayna Ali Radasının 5-ci sessiyasında - 254/96-BP saylı Qanunla qəbul edilmişdir.

17 iyul 1997-ci ildə Ukrayna İnsan Hüquqlarının və Əsas Azadlıqların Müdafiəsi haqqında Konvensiyanı ratifikasiya etdi, bunun sayəsində ölkə vətəndaşları öz hüquqlarını müdafiə etmək üçün Avropa İnsan Hüquqları Məhkəməsinə müraciət etmək imkanı əldə etdilər.[13]

Ukrayna beynəlxalq insan hüquqlarının müdafiəsi sistemində[redaktə | mənbəni redaktə et]

"FEMEN" 2008-ci ildə Ukraynada yaradılmış feminist etiraz qrupudur.[14] Təşkilat seks turizminə,[15][16] dini qurumlara,[15][17] cinsiyyətçilik və homofobiyaya[18] qarşı paltarsız etirazlar təşkil etməklə beynəlxalq aləmdə məşhurlaşıb.[19]

2001-ci ildə ABŞ-da nəşr olunan Ceyms Luis (Stivens Pointdəki Viskonsin Universiteti) və Karl Skuçun "İnsan Hüquqları Ensiklopediyası" kitabında Ukraynada polisin məhbusları döyməsi, bir çox işgəncə halları kimi hüquq pozuntularını qeyd edir (hətta faktdır ki, bəzi hallarda işgəncə məhbusların ölümünə səbəb olub). Həbsxanaların beynəlxalq standartlara uyğun gəlməməsi (insanların həddən artıq sıxlığı və xəstəliklərin, xüsusən də vərəm, həbsxana nəzarətçilərinin qəddarlığı), korrupsiya və məhkəmə sisteminin səmərəsizliyi, bəzi hallarda - vətəndaşların azad və ədalətli məhkəmə araşdırması hüququnun həyata keçirilməməsi kitabda əksini tapıb. Kitabda həmçinin göstərilirdi ki, hökumət vətəndaşların şəxsi toxunulmazlıq hüquqlarını qorumur: dövlət təhlükəsizlik orqanlarının nümayəndələrinin vətəndaşların şəxsi yazışmalarını oxuduğunu və telefon danışıqlarını dinlədiyini düşünməyə əsas var.[20]

İnsan Hüquqları Ensiklopediyasında deyildiyi kimi, dövlətdə söz və mətbuat azadlığı hüquqları tam həyata keçirilmir. Xüsusilə, hökumət vergilərdən, böhtan ittihamlarından və biznes yoxlamalarından mətbuata təzyiq vasitəsi kimi istifadə edirdi və jurnalistlərin hökumətin təqiblərinin qarşısını almaq üçün özünüsenzura tətbiq etdiyinə dair sübutlar var idi. Televiziya mətbuatdan da böyük təzyiq altında hökumət üçün əlverişli materiallar hazırlayırdı. Hökumət, Ensiklopediyaya görə, sərbəst toplaşmaq hüququnu tam təmin etmir: bəzən polis nümayişləri dağıtmaq üçün güc tətbiq edirdi.[20]

Ensiklopediyada qeyd edildiyi kimi, milli azlıqlara qarşı ayrı-seçkilik ciddi problemdir. Ukrayna polisi tez-tez əcnəbiləri, o cümlədən Asiya və Afrikadan olan immiqrant işçiləri sıxışdırırdı. Krımdakı tatarlar məşğulluqda ayrı-seçkilikdən şikayətləniblər. Qadınlara qarşı ayrı-seçkilik də problemdir. Qadınlar tez-tez kişilərdən daha aşağı maaş alır və bəzən həyat yoldaşı tərəfindən zorakılığa məruz qalır və polis məişət zorakılığı ilə bağlı xəbərlərə çox vaxt reaksiya vermir. Qadınlar cinsi istismara məruz qalırlar. Onları Qərbi Avropa və Yaxın Şərqə pul qazanmaq üçün göndərirlər, orada bəzən fahişəlik etməyə məcbur olurlar. Bir çox uşaqlar yoxsulluqdan əziyyət çəkir və bir çoxu evsizdir. Evsiz uşaqların əhəmiyyətli bir hissəsi fiziki və cinsi istismardan əziyyət çəkir. Əlil insanlar da ayrı-seçkilikdən əziyyət çəkirlər və hökumət belə ayrı-seçkiliyin aradan qaldırılması üçün çox səy göstərmir.[20]

Xarkov İnsan Hüquqları Qrupunun informasiya portalındakı məqalədə 1990-2000-ci illərdə nomenklaturanın zənginləşdirilməsi, maliyyə oliqarx klanlarının yaradılması və əhalinin geniş təbəqələrinin yoxsullaşması kimi proseslərin mövcudluğundan bəhs edilirdi. Onlar “icra strukturlarının cəmiyyət üzərində birbaşa diktəsi, daxili olaraq özünü vətəndaşlara tabe etməyə yönləndirməyən bürokratiyanın maliyyə və iqtisadi rüşvətxorluğu”, insanların müdafiəsizliyini və dövlət maşınından asılılığını qeyd ediblər. Mövcud vergi sisteminə əsasən, hesabatda qeyd edildiyi kimi, tamamilə qanuni biznes qeyri-mümkün olub, buna görə də biznes nümayəndələri qanunu pozmağa məcbur olublar ki, bu da onların sistem qarşısında zəifliyinə gətirib çıxarıb. Dövlət orqanları daim mülkiyyət hüquqlarını pozur, vergi orqanları faktiki təhlükəsizlik orqanına çevrilir və müəyyən dərəcədə SSRİ dövründə DTK ilə eyni rolu yerinə yetirməyə başlayır.[21]

Bundan əlavə, məqalədə rəsmi məlumatlara görə, 1999-cu ilin sonunda ölkə sakinlərinin ən azı 30%-nin gəliri yoxsulluq həddindən aşağı (yəni orta əmək haqqı 73,7 qrivnadan az) olmasından bəhs edilir (155,5 qrivna, yaşayış minimumu isə 220 qrivna). Bu cür gəliri olan şəxslərlə ən varlı insanların 5%-i arasında gəlir fərqi artaraq Qərbi Avropa ölkələri ilə müqayisədə 5-6 dəfə yüksək olub. Müvafiq həyat səviyyəsi, sosial təminat, səhiyyə və tibbi xidmət hüququ müntəzəm olaraq pozulub. Xüsusilə, büdcədən pensiya və maaşların ödənilməsi bir çox ay gecikdirilib, xərçəng xəstələrinə dərmanlar üçün yalnız ildə 3,7 qrivna məbləğində vəsait ayrılıb. 2002-ci ilin əvvəlində, rəsmi məlumatlara görə, əhalinin ən azı dörddə birinin gəliri yoxsulluq həddindən aşağı idi və bu rübün yarısının gəliri ayda 120 qrivnadan çox deyildi.[21]

2004-cü ildə Narıncı inqilab zamanı Xarkovda mitinq

Siyasətdə opponentlərin istənilən vasitələrdən, o cümlədən gücdən istifadə etməklə, xüsusən də dövlət qurumlarının köməyi ilə sıxışdırılması üstünlük təşkil edirdi. İstintaq və ibtidai istintaq zamanı işgəncə və pis rəftar cinayət-hüquqi təcrübədə adi hala çevrilib. Məhkumların sayı 1991-ci ildəki 108,5 min nəfərdən 1999-cu ildə 222,2 min nəfərə yüksəlib. İstintaq təcridxanalarında izdiham yaranıb, təqsirləndirilən şəxslərin bəziləri illərlə istintaq təcridxanasında qalıb, işi üzrə məhkəmənin qərarını gözləyirlər. 2000-2004-cü illərdə işgəncələrin qarşısının alınması problemində müsbətə doğru müəyyən dəyişikliklər edilib. 2000-ci ilin dekabrında Konstitusiya Məhkəməsi ölüm hökmünün Konstitusiyaya zidd olduğunu elan edib və ölüm cəzası ömürlük həbslə əvəz olunub.[21]

Dövlət mühafizə orqanlarının sadə vətəndaşlara qarşı nəzarəti gücləndirilib: stasionar və mobil telefonlar dinlənilib, elektron məktublara baxılıb. Söz azadlığı pozulub: KİV-ə, xüsusən də elektron mediaya nəzarət edilib. Dövlət məmurlarının şərəf və ləyaqətinin müdafiəsi və böhtana görə cinayət təqibi üçün KİV-lərə qarşı məhkəmə iddiaları geniş vüsət almışdır.[21]

2008-ci ilin ikinci yarısında ölkədə iqtisadi vəziyyət, ilk növbədə, yoxsul və orta təbəqəyə təsir edən hərtərəfli iqtisadi böhran səbəbindən daha da pisləşdi. Qiymətlər qalxdı və kommunal xidmət tarifləri artdı. İşsizlik artdı və Ümumi Daxili Məhsulun azalması Avropada ən böyük azalma oldu. İrqçilik zəminində törədilən qətllərin və fiziki hücumların sayı artdı və dövlət ayrı-seçkilik, irqçilik və ksenofobiya problemini aradan qaldırmaq üçün bir neçə addım atdı.

Ukraynada rusdilli vətəndaşların hüquqlarının pozulması mühüm problem hesab olunur. İngilis hüquq professoru Bill Bourinq Ukraynada dil məsələlərinin qəbuledilməz səviyyədə siyasiləşdirildiyini iddia edib, baxmayaraq ki,[22] ukrayna dili (onun fikrincə) rus dilindən, məsələn, ingilis dilindən irlandcaya nisbətən daha az təzyiqə məruz qalmışdır.[23] Bununla belə, 1990-cı illərin sonlarında qeyd olunan rus dilində təhsilin əhatə dairəsinin azalması istiqamətində ümumkrayna tendensiyası şübhə doğurmur. Ukraynanın bir çox şəhərlərində keçmiş rusdilli məktəblər tamamilə Ukrayna dilinə keçib. Məsələn, Lvovda rus məktəblərinin sayı 1989-1990-cı illərdəki 24-dən 1996-1997-ci illərdə 6-ya düşmüş, qarışıq (ikidilli) məktəblərin sayı isə 7-dən 19-a yüksəlmiş, məktəblərin ümumi sayı 102-yə bərabər olmuşdur. Odessada Sergey Kozitskinin təhsil şöbəsinin müdiri təyin edilməsi Ukraynalaşma dalğasına səbəb oldu. Onun rəhbərliyi altında Ukrayna məktəblərinin sayı 1995-1996-cı illərdə 5-dən 1997-1998-ci illərdə 14-ə, qarışıq dilli məktəblərin sayı isə 1996-cı ildə 14-ə yüksəldi. 11-dən 37-yə, ümumi sayı isə hələ də 133-dür. Eyni zamanda Ukrayna dilində təhsil alan birinci sinif şagirdlərinin nisbəti 1991-1992-ci illərdə 10%-dən az idisə, 1997-1998-ci illərdə 39,2%-ə yüksəldi. Kiyevdə rusdilli təhsilin deqradasiyası ən dramatik görünür: əgər 1989-1990-cı illərdə rus məktəblərinin sayı 299-dan 151-i idisə, 1996-1997-ci illərdə onların sayı 369-dan 25-i təşkil edirdi. 1990-cı ildən etibarən milli miqyasda 1997-ci ilə qədər ukrayna dilində təhsil alan uşaqların sayı 47,9%-dən 62,8%-ə yüksəldi.[24]

Sosiolinqvistləri xüsusi narahat edən rus şəxsi adlarını və toponimlərini ukraynalı həmkarları ilə kütləvi şəkildə əvəz etmək meyli idi. Xüsusilə, bir radikal ukraynalı siyasi fəal təklif etdi ki, adları ruslara oxşar olan uşaqlar əşyalarını yığıb Moskvaya köçsünlər. Amerika dilçilərinə göründüyü kimi, hər bir şəxsin öz adından öz ana dilinin fonetik və orfoqrafiya qaydalarına uyğun istifadə etmək hüququ var. Bu hüquq hər bir insana eyni iqtisadi, dini və mədəni inkişaf azadlığını təmin edən Mülki və Siyasi Hüquqlar Haqqında Beynəlxalq Paktla təmin edilir. Lakin Ukrayna (Latviya, Macarıstan və s. ilə birlikdə) bu fundamental müddəalara məhəl qoymayan dövlətlər sırasındadır.[25]

İnsan hüquqları müqavilələrində iştirak[redaktə | mənbəni redaktə et]

Ukrayna Avropa Şurasının və BMT-nin İnsan hüquqları müqavilələrinə aid əsas sənədlərində iştirak edir.[26] Bunların arasında BMT-nin İrqi Ayrı-seçkiliyin Bütün Formalarının Ləğvi haqqında Beynəlxalq Konvensiya,[26] Mülki və siyasi hüquqlar haqqında Beynəlxalq Pakt,[26] İqtisadi, sosial və mədəni hüquqlar haqqında beynəlxalq pakt,[26] Qadınlara qarşı ayrı-seçkiliyin bütün formalarının ləğv edilməsi haqqında Konvensiya,[26] İşgəncələrə və digər qəddar, qeyri-insani, yaxud ləyaqəti alçaldan davranış və cəza növlərinə qarşı Konvensiya,[26] Uşaq hüquqları Konvensiyası,[26] Bütün fəhlə mühacirlərin və onların ailə üzvlərinin hüquqlarının müdafiəsi haqqında beynəlxalq Konvensiya,[26] Əlillərin hüquqları haqqında Konvensiya və s. kimi insan haqları barədə konvensiyaları var.[26]

Latviya Avropa Şurasının İnsan hüquqları və əsas azadlıqlarının müdafiəsi haqqında Avropa Konvensiyası,[26] Avropa Sosial Xartiyası,[26] İşgəncə və Qeyri-insani və ya ləyaqəti alçaldan rəftar və ya cəzanın qarşısının alınması üzrə Avropa Konvensiyası, Regional və ya Azlıqların Dilləri üçün Avropa Xartiyası,[26] Milli azlıqların müdafiəsi üzrə Çərçivə Konvensiyası,[27] Biologiya və Tibbin Nailiyyətlərinin Tətbiqi ilə Əlaqədar İnsan Hüququ və Ləyaqətinin Müdafiəsi haqqında Konvensiya[26] və s. kimi insan hüquqları sənədlərinə qoşulub.[26]

İstinadlar[redaktə | mənbəni redaktə et]

  1. ↑ "Ukraine: Freedom in the World 2023 Country Report". Freedom House (ingilis). 2023-12-03 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2023-12-03.
  2. ↑ "Ukraine elections comply with democratic standards: OSCE". Deutsche Welle. 26 October 2015. 16 November 2018 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 27 November 2015.
  3. ↑ "Ukraine local elections generally respected democratic process, but additional efforts needed to enhance public confidence, international observers say". OSCE. 26 October 2015. 15 May 2019 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 27 November 2015.
  4. ↑ UKRAINE PRESIDENTIAL ELECTION, 31 March and 21 April 2019, ODIHR Election Observation Mission Final Report (PDF) (Hesabat). ru:ODIHR. 20 November 2019. 8 December 2023 tarixində arxivləşdirilib (PDF). İstifadə tarixi: 20 May 2024.
  5. ↑ "Ukraine". Freedom House. 27 May 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 13 December 2022.
  6. ↑ 1 2 "Ukraine 2021". Amnesty International (ingilis). 2022-03-25 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2022-12-13.
  7. ↑ "New Language Requirement Raises Concerns in Ukraine". Human Rights Watch (ingilis). 2022-01-19. 2022-03-20 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2022-03-29.
  8. ↑ "КОНСТИТУЦИЯ УКРАИНЫ" (PDF). 2016-03-04 tarixində arxivləşdirilib (PDF). İstifadə tarixi: 2016-03-05.
  9. ↑ "Закон Украины «Об Уполномоченном Верховной Рады Украины по правам человека»". 2017-08-02 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2016-03-05.
  10. ↑ Статья 1. Задачи Уголовного кодекса Украины[ölü keçid]
  11. ↑ "Флаги Советской Украины". 2013-12-19 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2016-03-05.
  12. ↑ "Конституційний Договір між Верховною Радою України та… | від 08.06.1995 № 1к/95-ВР (Сторінка 1 з 2)". 2015-06-23 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2022-04-07.
  13. ↑ Тацій В. Я. Загальнотеоретичні й історичні проблеми правової науки (PDF). К. 2009/100.
  14. ↑ Zoe Holman. "Fearless ... and topless: Femen activists to bring 'sextremism' to the UK". The Guardian. 19 October 2013. 15 April 2019 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 4 October 2015.
  15. ↑ 1 2 "Ukraine's Ladies Of Femen". Movements.org. 16 August 2011. 14 April 2012 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 22 April 2013.
  16. ↑ Jeffrey Tayler. "The Woman Behind Femen's Topless Protest Movement". The Atlantic. 13 March 2013. 5 December 2013 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 22 April 2013.
  17. ↑ "Femen wants to move from public exposure to political power". Kyiv Post. 28 April 2010. 7 December 2010 tarixində arxivləşdirilib.
  18. ↑ Sam Wilson. "Ukraine's Femen: Topless protests 'help feminist cause'". enBBC News. 23 October 2012. 30 June 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 4 October 2015.
  19. ↑ "Topless FEMEN Protesters Drench Belgian Archbishop André-Jozef Léonard, Protest Homophobia In Catholic Church". HuffPost. 25 April 2013. 15 April 2019 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 6 March 2015.
  20. ↑ 1 2 3 C. Skutsch. Ukraine // The Human Rights Encyclopedia. 2. Sharpe Reference. J. Lewis, C. Skutsch. 2001. 547–549. ISBN 0-7656-8023-8.
  21. ↑ 1 2 3 4 Захаров Е. Права человека на Украине // Інформаційний портал Харківської правозахисної групи. 05.03.2010.
  22. ↑ "Professor Bill Bowring". 2018-10-09 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2018-10-09.
  23. ↑ Bowring B. Language Policy in Ukraine: International Standards and Obligation, and Ukrainian Law and Legislation Arxivləşdirilib 2017-08-02 at the Wayback Machine SSRN
  24. ↑ Janmaat JG. Language politics in education and the response of the Russians in Ukraine // The Journal of Nationalism and Ethnicity . 27 (3). 1999. doi:10.1080/009059999108975.
  25. ↑ Knoblock N. Misha or Mihailik: A Sociolinguistic View on the Ukrainization of Russian Proper Names in Modern Ukraine // A Journal of Onomastics. doi:10.1080/00277738.2018.1452910.
  26. ↑ 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 Договор список для конкретного государственного
  27. ↑ "Рамочная Конвенция по Защите Национальных Меньшинств. Руководство для НПО". 2016-03-04 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2016-03-05.

Xarici keçidlər[redaktə | mənbəni redaktə et]

Mənbə — "https://az.wikipedia.org/w/index.php?title=Ukraynada_insan_hüquqları&oldid=7632083"